شعرخوانی استاد هوشنگ ابتهاج- ارغوان

استاد هوشنگ ابتهاج(سایه) در این كلیپ شعر زیبای ارغوان را دكلمه كرده‌اند.

شعرخوانی استاد ابتهاج را در این كلیپ تار استاد علیزاده و نی استاد محمد موسوی همراهی كرده‌اند.
شعر ارغوان یكی از شعرهای ماندگار استاد ابتهاج است. این شعر سخن دل استاد ابتهاج با درخت ارغوان حیاط خانة ایشان است.

متن شعر ارغوان:
شعر ارغوان از هوشنگ ابتهاج با صدا و تصویر او
(به مناسبت زادروز سایه)
ارغوان،
شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی‌ست هوا؟
یا گرفته‌است هنوز؟من در این گوشه كه از دنیا بیرون است
آفتابی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می‌بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیك است
كه چو بر می‌كشم از سینه نفس
نفسم را بر می‌گرداندره چنان بسته كه پرواز نگه
در همین یك قدمی می‌ماند
كورسویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانی‌ست
نفسم می‌گیرد
كه هوا هم اینجا زندانی‌ست
هر چه با من اینجاست
رنگ رخ باخته است
آفتابی هرگز
گوشه چشمی هم
بر فراموشی این دخمه نینداخته است.اندر این گوشه خاموش فراموش شده
كز دم سردش هر شمعی خاموش شده
باد رنگینی در خاطرمن
گریه می‌انگیزد
ارغوانم آنجاست
ارغوانم تنهاست
ارغوانم دارد می‌گرید…چون دل من كه چنین خون آلود
هر دم از دیده فرو می‌ریزد
ارغوان
این چه رازی‌ست كه هر بار بهار
با عزای دل ما می‌آید؟
كه زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است
وین چنین بر جگر سوختگان
داغ بر داغ می‌افزاید؟ارغوان پنجه خونین زمین
دامن صبح بگیر
وز سواران خرامنده خورشید بپرس
كی بر این درد غم می‌گذرند؟ارغوان خوشه خون
بامدادان كه كبوترها
بر لب پنجره باز سحر غلغله می‌آغازند
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگیر
به تماشاگه پرواز ببر
آه بشتاب كه هم پروازان
نگران غم هم پروازندارغوان بیرق گلگون بهار
تو برافراشته باش
شعر خونبار منی
یاد رنگین رفیقانم را
بر زبان داشته باش؛
تو بخوان نغمه ناخوانده من
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من…

گفتنی است:
خانه ابتهاج خانه‌ای دو طبقه با آجرهای قرمزرنگ است. این خانه به دلیل وجود درخت ارغوانی كه در حیاط آن قرار دارد به نام «خانه ارغوان» مشهور شده و به سبب اینكه هوشنگ ابتهاج، شعر معروف (ارغوان) خود را برای آن گفته‌است، این خانه در تاریخ 26 آبان 1387 با شماره ثبت 23878 به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران در لیست سازمان میراث فرهنگی به ثبت رسید. خانه ابتهاج (ارغوان) مربوط به اوایل دوره پهلوی دوم است و در تهران، خیابان فردوسی، خیابان شهید تقوی (كوشك)، كوچه شهید انوشیروانی، پلاك 22 واقع شده و زمانی محفل شاعران بود. بعدها ابتهاج در زمان مهاجرت از ایران این خانه را فروخت. این خانه اكنون در اختیار شركت سیمان تهران و ساختمان اداری آن است.